De Stoute Leerlingen van Rafaël en Michelangelo DEEL 1 (2)

De Renaissanceperiode is aanvankelijk een optimistische tijd: de menselijke mogelijkheden lijken onbegrensd, als je de wereld op een rationele en humanistische manier bekijkt. De hoop op een redelijke en geordende wereld wordt algauw de bodem ingeslagen door de godsdiensttwisten, de vordering van de wetenschap, klimaatverandering, sociale onrust en oorlog. Waar hebben we dat nog gehoord?

De kunst maakt deel uit van die maatschappelijke ontwikkeling. De artistieke traditie wordt in vraag gesteld, overhoopgehaald en tot haar uiterste consequentie doorgevoerd door een buitengewoon getalenteerde generatie kunstenaars, die niet langer de nabootsing van de realiteit, maar de fantasie en het concept vooropstellen. Ze gaven zo de eerste aanzet voor een moderne kunst. Hun beweging werd achteraf het Maniërisme genoemd, gediscrediteerd en doodgezwegen door haar tegenstanders. Zeer ten onrechte, dat zal u merken. Pas in de moderne tijd – niet zo verwonderlijk - werden ze opnieuw gewaardeerd, al wekt ze nog steeds reserves voor wie er niet mee vertrouwd is.

Na een historische situering bekijken we in het eerste deel vooral de nieuwe visie op de menselijke figuur en hoe de kunstenaars daarmee omgaan. Religieuze voorstellingen blijven belangrijk, maar de waardering van de klassieke literatuur en mythologie geeft aanleiding tot een vaak gewaagde uitbeelding van schoonheid en erotiek.

Inbegrepen is een zeer uitvoerige en rijk geïllustreerde digitale syllabus.